سرمایش و تهویه مطبوع

در سیستم های تهویه مطبوع همیشه تولید حرارت داریم در واقع حرارت داخل ساختمان به بیرون انتقال پیدا میکند یکی از موارد دفع حرارت استفاده ار مبدل های حرارتی است ولی این تجهیزات آب را تا 20F  بیشتر از DB محیط سرد میکند و ما در تهویه مطبوع به این مقدار دفع حرارت نیاز نداریم لذا برج خنک کن انتخاب بهتری است. برج آب را حدود 7F بیشتر از WB محیط سرد میکند. برای انتقال حرارت مناسب در برج آب به وسیله نازل هایی به صورت پودر  (Splash Bar)  در میاید. هوا از طریق فن های دمنده، جریان جابجایی (Convection Current)  و یا جریان باد، درون برج دمیده خواهد شد.

چیلر ها در یک دسته بندی کلی به تراکمی و جذبی تقسیم میشوند. تفاوت این دو چیلر در انرژی ورودی آنهاست. انرژی ورودی چیلر تراکمی برق است و انرژی ورودی چیلر جذبی به طور معمول گاز یا بخار داغ، آب گرم یا هوای داغ (Direct exhaust)  میباشد.

عمده این انرژی صرف به حرکت در آمدن کمپرسور موجود در چیلر میشود. چیلر های تراکمی از لحاظ کندانسور موجود به دو نوع هوا خنک و آب خنک تقسیم میشوند. کندانسورهای هوا خنک همانطور که از نامشان پیداست توسط فن هایی هوا را به سیال موجود در کندانسور میدمند و سبب خنک شدن آن میشوند در حالی که در کندانسورهای آب خنک سیال توسط آبی که از برج خنک کن میاید خنک میشود.

در سالهای اخیر استقاده از چیلر جذبی در ایران رواج بسیار یافته است. چیلر یکی از اجزای چرخه ی تبرید به حساب میاید که انرژی ورودی آن چیزی غیر از برق است.(برعکس چیلر تراکمی) چیلر های جذبی براساس انرژی ورودی به انواع زیر تقسیم میشوند: چیلر جذبی آبگرم - چیلر جذبی آب داغ - چیلر جذبی شعله مستقیم- چیلر جذبی بخار

چیلر جذبی براساس نوع مبرد و جاذب به آمونیاک- آب ،  آب -لیتیوم بروماید ، سیلیکاژی  میتواند تقسیم شود.(ماده اولی که نام برده شد مبرد میباشد و ماده دوم جاذب)